Każda dziedzina, tak jak i bazy danych mają swoje fachowe określenia na konkretne elementy bazy danych. Dzisiaj się zajmiemy podstawowymi pojęciami z dziedziny baz danych.

encja – reprezentacja wyobrażonego lub rzeczywistego obiektu lub grupy obiektów, stosowana przy modelowaniu danych. Encją może być osoba, samochód, książka. Encja zawiera w sobie cechy (atrybuty) obiektu, który tworzy.

relacja – wydzielony logicznie zbiór danych, zorganizowany w formie tabeli składającej się z wierszy dzielonych na kolumny. Jest to obiekt teoretyczny i nie należy go mylić z jej graficzną reprezentacją, czy miejscem zajmowanym w pamięci komputera. W zależności od typu bazy danych wewnętrzna organizacja podziału danych na kolumny i wiersze jest różna i często umowna.

krotka – w relacyjnych bazach danych jest to jeden wiersz w tabeli, czyli jedna krotka w relacji.

atrybut – można zdefiniować jako kolumna relacji mająca identyfikator (nazwę).

dziedzina – jest zbiorem wartości, jakie może przyjąć atrybut krotki. Jeżeli kolumna ma przechowywać numer PESEL osoby to wtedy wystarczy 11 znaków tekstu, płeć – może to być wartość boolean, czyli prawda, fałsz, lub 1 znak tekstu (k,m). Należy zawsze tak dobrać dziedzinę, żeby nie „zostawało” puste miejsce.

klucz główny – wybrany minimalny zestaw atrybutów relacji, jednoznacznie definiujący każdą krotkę tej relacji. Klucz główny musi przyjmować wyłącznie wartości niepowtarzalne i nie może być wartością pustą (null). Każda relacja może mieć co najwyżej jeden klucz główny. Bardzo często klucz główny jest tworzony z tzw. autonumeracji. W ten sposób nie ma możliwości, aby klucz główny się powtórzył. Nad tym procesem czuwa system bazy danych.

klucz kandydujący – inaczej klucz potencjalny. Minimalny zestaw atrybutów relacji, jednoznacznie definiujący każdą krotkę tej relacji W relacji może znajdować się wiele kluczy kandydujących. Spośród kluczy potencjalnych wybiera się zazwyczaj jeden klucz zwany kluczem głównym. Przykładem może być numer PESEL, który się unikatowy dla każdego Polaka. W tej samej relacji może się również znaleźć atrybut z autonumeracją jako klucz główny.

klucz obcy – kombinacja jednego lub wielu atrybutów tabeli, które wyrażają się w dwóch lub większej liczbie relacji. Wykorzystuje się go utworzenia relacji pomiędzy parą tabel, gdzie w jednej tabeli ten zbiór atrybutów jest kluczem obcym, a w drugiej kluczem głównym

klucz prosty – jest to klucz, który składa się z jednej kolumny.

klucz złożony – jest to klucz, który jest kilkuelementowy (składa się z więcej niż jednej kolumny)